4 maanden ben ik nu bezig als duivenkoerier en heb al veel geleerd in die tijd. Vooral de communicatie met het ophaaladres is erg belangrijk. Mensen willen graag op tijd weten wanneer je komt. Een uitzondering hierop is eigenlijk het Centraal Hok, daar zijn ze gewend om duiven klaar te zetten zodat je ze op je eigen tijd kunt afhalen. De meeste Centrale Hokken waar ik ben geweest zien er prima uit; elke duif een eigen plekje. Bijzonder vind ik het Centraal Hok Waspik, wat een leuke locatie is dat. En de duiven zitten allemaal in een eigen kooi die elke dag schoongemaakt wordt. Helaas ben ik ook bij een Centraal Hok geweest waar het er heel anders aan toegaat, zo sneu voor die dieren…

Ik ben nu een paar maanden bezig als koerier en heb al vele kilometers gemaakt. Veel verdwaalde duiven opgehaald en weer thuisgebracht of aangekochte duiven naar de nieuwe eigenaar gebracht. Ook duiven voor one-loft-races naar het verzamelpunt gereden. Vandaag een 24-tal jonge duiven vanuit het Oosten van het land naar Animals to Fly in Hoofddorp. Deze duiven gaan een flink avontuur aan in Portugal.

In februari kwam het eerste verzoek voor het bezorgen van duiven, helaas kon ik daar niet aan voldoen. Na nog twee afwijzingen besloot ik om toch al voor 16 maart te beginnen, want het voelde niet fijn om nee te moeten zeggen. Nu zijn de eerste ritten geweest en ik moet zeggen dat ging prima. De duiven kon ik steeds dezelfde dag nog bezorgen en de mensen waren superaardig. Heel leuk om op deze manier nieuwe contacten op te doen!

We hebben het er allemaal over, het leven wordt duurder. Niet in de laatste plaats door de stijgende brandstofprijzen en de prijzen voor elektriciteit en gas. Het verwarmen van een woning is voor veel mensen bijna onbetaalbaar geworden. Schrijnende voorbeelden hiervan zijn mensen die de hun huis niet meer warm kunnen houden en zelfs met een winterjas aan in huis zitten. Ook het autorijden is een stuk duurder geworden. Mijn timing om nu een koeriersdienst te beginnen is misschien niet helemaal optimaal, maar met de komende accijnsverlaging in zicht zie ik het toch positief in. Je huis niet warm kunnen houden is een veel groter probleem.

Het is begonnen, het uitkomen van de eitjes. Twaalf koppels vliegduiven; acht daarvan krijgen hun eigen jongen, vier krijgen de jongen van de kwekers. Ik moet zeggen, het gaat voorspoedig. Er zijn geen gevechten geweest waarbij eitjes zijn gesneuveld. Eén koppel heeft maar één eitje gelegd. Er zijn drie koppels waar de eitjes nog van moeten uitkomen, maar ook dat loopt volgens planning. Nu begint voor ons het nieuwe seizoen. Eerst natuurlijk de zorg om de jongen, zorgen voor flink veel voer. Ik blijf het leuk vinden om te zien hoe zorgzaam de ouders zijn. Hoe de jongen binnen twee dagen ruim twee keer zo groot zijn als wanneer ze net uit het eitje zijn gekomen. Echt bijzonder. Dan begint het dagelijks opruimen van de flinke hoeveelheid mest die ze rondom de schaal produceren. Als de jongen ruim een week oud zijn, mogen de ouders weer vliegen. Voordien vind ik het risico te groot, mocht er eentje kwijtraken wil ik zeker zijn dat de andere ouder de jongen groot kan brengen. Elk jaar hopen we dat er een topper bij zit, misschien wel twee. Dat is ook het leuke van de duivensport, elk jaar opnieuw komt er een groep jonge duiven bij. Je ziet ze opgroeien tot gezonde jonge duiven en hoopt dat ze net zo goed worden als dat ze eruit zien.